RIMINI DLA GOŚCI

Jeżeli ktoś odpoczywając w Rimini, będzie chciał prócz morza zażyć innych emocji, to zachęcam do odwiedzenia centrum miasta. To zupełnie inne Rimini. Miasto Felliniego, jego dzieciństwa, pamięci luksusowych hoteli i dostojnego życia. Miasto, które na przełomie XIV i pierwszej połowy XV wieku staje się ważnym ośrodkiem awangardowej sztuki włoskiej. Dzieła nowatorskich artystów toskańskich: Giotto, Leon Battista Alberti i Piero della Francesca do dziś są przykładem artystycznego rozwoju miasta z przeszłości.

Giotto przybył tutaj po Jubileuszu Rzymskim z 1300 roku, być może jeszcze przed wizytą w Padwie (około 1302 – 1305), a następnie z przerwami między (1308 a 1313). Źródła informują, że pracował w kościele Świętego Franciszka malując absydę. Ten okres malarstwa Giotta, między Asyżem, Rimini i Padwą poświęcony był świętemu z Asyżu. Niestety z całości prac Giotta w Rimini zachował się tylko malowany na drewnie Krucyfiks. Giotto przybył do Rimini z „łacińskim” przykładem malarstwa., jakże innym od „greckiego”. Malarstwo, w którym postać staje się realistyczna, plastyczna, tworząca ruch i akcję. Środowisko artystów z Rimini dostosowuje się do nowej narracji powstających obrazów z ręki Giotta. Należy wspomnieć o Francesco i Giovanni Baronzio, a także wielu innych artystach od regionu Marche po region Friuli, którzy poprzez obecność w Rimini poznają i rozwijają nową sztukę malarstwa. Obiektem w Rimini, gdzie szkoła Giotta zostawiła swoje podsumowanie, jest kościół Sant'Agostino (pochodzący z XIII wieku), głównie w absydzie. Prawie sto lat po rozpoczętej destynacji malarskiej Giotta, do Rimini przybywają inni wielcy Toskańczycy. To czas mecenatu Sigismonda Pandolfa Malatesty, człowieka ekstrawaganckiego o różnych obliczach, władcy miasta, ambitnego wojownika, mówcy aspirującego do miana poety i obserwatora wrażliwego na sztukę. Między 1437 a 1445 rokiem w miejsce starej katedry Sigismondo nakazuje wybudować masywną twierdzę -  Castello. Wcześniej wybudowane średniowieczne pałace Dell'Arengo, Podesta oraz nowa twierdza Castello, są symbolem potęgi politycznej i militarnej miasta.

Następnym posunięciem urbanistyczno architektonicznym Sigismonda było wybudowanie rodzinnej świątyni Tempio Malatestiano, które jest najpiękniejszym obiektem miasta i jednym z najciekawszych przykładów renesansowej architektury Włoch. Centrum Rimini kręci się wokół najbardziej reprezentatywnego środka urbanistycznego miasta: Piazza Cavour. Synteza historii miasta ostatniego tysiąclecia znajduje miejsce na tym placu. Jest Rimini średniowieczne z czasów „wolnej gminy”, reprezentowane przez pałace Dell’Arengo i Podesta, o których wcześniej wspomniałem. Jest Rimini z czasów dominacji Malatesty i następnych wieków Państwa Kościelnego, aż po czasy Państwa Włoskiego. Właśnie we włoskim Rimini wybudowano nowy Palazzo Comunale z projektu Carducciego i Teatro Galli. Na środku Placu Cavour olbrzymia statua z brązu przedstawia Papieża Pawla V, wykonana przez Nicolas Cordier i Sabastini w 1614 roku.

Nie tylko kościół Sant'Agostino, czy Tempio Malatestiano, lecz i inne kościoły w mieście konserwują do dzisiaj dzieła sztuki. W klasztorze benedyktyńskim San Giuliano jest spektakularna „opera” malarska Veronese: „Śmierć Świętego Giuliano”. W XV wiecznym kościele San Fortunato, „Adoracja Trzech Króli” w wykonaniu Vasariego. W San Giovanni Battista najprawdopodobniej Cagnacci maluje „Matka Boska i Święci”. Jednakże największa kolekcja artystyczna Rimini znajduje się w miejskiej Pinacoteca Comunale, która zajmuje budynek byłego konwentu Jezuitów. W galerii podziwiać można nadzwyczajną „Pieta” wykonaną przez Giovanniego Bellini, a oprócz szkoły malarstwa Giotta i artystów lokalnych są tutaj dzieła: Girlandaio, Guercino i Guido Cagnacci. Wielkość tego miasta to nie tylko czasy Malatesty i Państwa Kościelnego, ale i czasy epoki rzymskiej.

Ariminum, bo tak niegdyś nazywało się Rimini, które założone w 268 roku przed Chrystusem było punktem łączącym główne drogi rzymskie ( Flaminia i Emilia). Od południowej strony miasta najstarszy łuk tryumfalny z czasów cesarstwa rzymskiego, otwierał drogę Flaminia prowadzącą do Rzymu. Natomiast od strony północnej antyczny Most Tyberiusza otwierał drogę Emilia odchodzącą na północ.

Sylwester Legut - Włoskie Podróże